Ne yazık
Bi çift kanat alacak kadar bile umudum yok
Yüzüne bakamıyorum kalbimin

Üzerime huzursuzluğu alıp çıktım
Yağmur geliyor
Ne kötü
Arkamdan bi mendil yaş dökecek kimsenin olmaması


"Zamanı tanrı yaşar
İnsanoğlu hep ölmek için"

Fazla uzatmanın bir anlamı yoktu

"Ölene dek" verilmiş en kısa söz zaman
Göz açıp kapayana geçen ...


Nefesim duracak sandım
Eski bi türküyle kandırdım en son
Yorgunum dedim
Sesim tozdu
Ve pas içim dışım


Gömütün üstü bi karış ot bağlamış
Onlar kadar kalıcı değilim ancak

Beslemem gereken umutlarım var

Kerem’den ve Aslı’dan
Şirin’den ve Ferhat’tan daha zor
Kavuşması birbirine kirpiklerin
Gece karanlığını tutmuş gözüme

Pencereden bakarken



Kış geri geldi affet
Soluklanmadan yaşadık hayatı
Eğilip omzuna dokundum gömütlüğün
Bana bakmadı
Gagası kırık kuşlar
Kanadı eksik kelebek
Kapı arkasında asılı ıslanmış çocukluğum

Bi bilsem
Kaç göz aç yol ağzına bakar
İki şeridinin arasından çıkacak yolcuyu gözler

Bütün yol ağızları açtı demek
Yüzden düşen bin parça bile
Kapatmıyordu iştahını

Aklımı erdirmeye çalıştıkça
Kaskatı kesiliyordu asfalt
Umut ışıkları fasılalı

İnceden bi yol aldım üzerime
Beklemek uzundu
Yedi gün kıvırdım
Başımı yola döndüm
Sıkıntı olursa diye
Adres koydum komidinin üzerine örtü yok

Ağır yutkunmak geçti boğazımdan çok
Firketeyle tutturulmuş üç karanfil
Yarısına varmadan biten türkü

-Yarasını sarmadan ölen aşk...-

Dön dolaş alnım zeytin ağacının gölgesine gebe
Bahaneyle estim rüzgarla bir tepeleme dağ
Orman gülü ve ılgın kolonya


Bilesin
Sokağın ucunu kıvırdım
Kollarında göğe yükselttiğin yerden başlayacam
Y/Anmaya