İnsanımben çoğum az değil hayır derim beni yazmayan imzaya duru suyun gölgesi bozamaz düşlerimi attığınız taş insandır yüzümün her hali gülümsemem, çehrem ben kadınım derim kim bilir kaçıncı kez, ben insan ayrılır mı kaşla göz birbirinden ayrılmaz kuşlar gibi ölümde ve dirimde kanatlar bir bu çağda yaşadığım gülmece adalet özgürlük uzay derken raydan çıkar tren yaralanan benim, ölen ben ben kadınım, ben insan bir anne doğurur beni verir babanın kucağına onun beni uyutup uyutmayacağı belli değil, derken bozulur insanlık sözleşmem beni kendi ağıtlarım büyütür karanlık odadan başımı dışarıya çıkartmam görmem kadınsız dünyayı gölgesinde oturduğun söğütü ben diktim ektim, söktüm patatesleri şu özgür kadın resmini ben yaptım utandınız duvara asmaya okuduğunuz şiir dinlediğiniz şarkı benim! çiğnetmem yeni adımlarım doğru yapın hesabı deli deli kanımı kaynatmayın insanım diyorum anlayın in sa nım!.. 20. 03. 2021 / Nazik Gülünay |
Kalemin yazsın, dilin susmasın
Kutladım yürekten , yalansız ve riyasız
Sonsuzluğun sahibine, emanet olasın, sağlıcakla kalasın