tükenmez öflez fener
yanar döner
bak gün/eşin
karanlığın da beter
hengâmen artık yeter

ey yanar döner
güneş de bir gün söner

sen bakma yüzüme
yüzüm ustura kesiği
ki yüzüm bu akşamların
laciverdi çıkmış cılkından
susarak
ve tekliyerek
itekliyerek hatta
zorlayarak gülsem
kamaşır göz kıyılarım
bi gülebilsem
iyileşir belki yaralarım

hiç bir zaman yenik düşmedim
kendi hayatıma bile
el aleme hiç
kendi tükrüğümle kapattım
her yaramı
anam
bacım
ağamla açma aramı
bilmez misin zulmü haramı

mavi çocuklar bilir rüyamı
yıldız yıldız çoğalası
yer yüzüne saçılası
sefaletin sonrası
başını alıp
gider mi sandın
öylece biter mi sandın
koca bir ömrün fırtınası

yüreğim kaldırmıyor ellemeyin
gül demen bana gülümsemeyin
sen öflez fener ah yanar döner
gün gele güneşde bir gün söner

avucum da el bombası hayatla
can karıştıkça çoğalır
______ elimin ayasında çizgi
_________ elimin ayası mutedil

elimin ayasında bir uzun yol
nere gitsem hay’a çıkmaz kol

dağlar
tepeler
ve dereler
yediden yetmişe
dilimin sustuklarına
kulağımın duydukları muktedir...