karanlığın sardığı bir sahildeyim
deniz çekildi çoktan
şimdi bıraktıkları var ruhuma dokunan her ne varsa
ve yıldızların
ve ayın
ışığını yansıttıkça görebildiklerim

sisli bir aynadan bakar gibi seçmeye çalışıyor nafile gözlerim
terk edilmiş şehirler geçip gidiyor içimden
yağmurun ıslattığı
hepsi sırılsıklam
zamansız ayrılıklar
mevsimler sonra
en çok da mevsimler yaralanmış
her durağında bıraktığım bir bir
bir can
bir sevgiliden

haziranlar
temmuzlar
nisanlar
ah , aylar aylar
mevsimlerin hala kanayan yaraları
seslerini geceye susmuş
ölü martı çığlıklarına sarılmışlar şimdi

kendimi aradığım telaşsız bir sakinlik bu
uyku hali belki de
benliğimin ölüm sonrası
uyaksız ve küskün bir şiirin dizeleri arasına gizlenmiş
gelmiş ve geçmiş bir hikayesi

bu dinginliğin orta yeri,
belki,
o hikayenin bütünüydü bir zamanlar
yaşanmıştı
sonrasında okunmuştu sayfa sayfa


hani, son bölümü
yakılmış
ve yırtılmıştı
nice nice zamanlarda aramışlığıma rağmen
çaresiz kaldığım
bulamadığım o sayfa,
yanıtsız soruların yanıtlarıydı belli ki
rüzgarlara saldığım
kayıp ilanı dahi verdiğim
belki de, o son sayfasıydı …