O daracık yolda sıkışıp kaldığımda -Denizli Devlet Hastenesi kırk altı numara- Ya da beş yıl sonra o bıçak boynumu taammüden ısırdığında Yedi yıl sonra o sarhoşun tamponunda On yıl sonra balkon demiri ellerimi bıraktığında On dört yıl sonra -siyah pis ve sahipsiz- o kuduz köpek dişlerini baldırıma sapladığında Yirmi yedi yıl sonra Z’nin düğününden yola çıkan o kör kurşun göğsümde soluklandığında…
Ölmeliydim
Son nefesini veren dedemin göz kapakları parmaklarımı yaktığında ve teyzemin cümlesinin yarısı boğazında kaldığında Afrika’daki çocuk hangi parmağımdan yemeye başlasam diye düşünürken gözleri boşlukta Orta Doğu’da bir kadın kurşun ya da tecavüz seçenekleri arasında seçime zorlandığında Babalar çocukların gözleri önünde idam mangalarının önüne konduğunda Ayrılık acısını boğazına geçiren önceki kiracı M. kendini astığında -hazır sela okunmuşken cemaat hazırken ve cenaze de duruyorken musalla taşında- …
Ölmeliydim
Sen kayan yıldızları gözlerime sürüp beni oyalarken En sevdiğim parfüm -ve rujun ve kırmızı elbisenle mumun gözleri önünde- başımı döndürürken Aldığın her kitabı -acısına aldırmadan- altını çize çize okurken Çiçeklerimle başka bir dilden ama sarmaş dolaş konuşurken Fallara -istediğin şekilde konuşsunlar diye- sufle verirken Ekmeği ikiye bölerken domatesleri doğrarken Sigaranı kül tablasına eğreti bir şekilde koyarken Topuklularınla gecenin bir yarısı boş şişeleri tekmeleyip kedileri korkuturken Şiirlerime kirpiklerini yasaklamışken ve her bir kelimesini tek tek yerlerinden sökerken…
Ölmeliydim evet Şimdi bu kadar acemi ve hızlandırılmış bir elveda ile ölmek -lütfetmişsin ! izi bile olmayan gözyaşlarınla bir de süsleyerek- dokunmazdı bana
Günahkar da gitmezdim hem Mizan’da beni bekleyen Tanrıya
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ACEMİ VE HIZLANDIRILMIŞ BİR ELVEDA İLE ÖLMEK şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ACEMİ VE HIZLANDIRILMIŞ BİR ELVEDA İLE ÖLMEK şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
İki Kere Öldüm Bir kere Yaşadım-Je Suis Malade benim bu şiire yakın şiiriniz Atlar ayakta bile uyur. Atlar ve ağaçlar ayakta ölmeli Belki dünya ile atların kaderi aynı. Sevgi yok, kurtarmak için mücadele yok. Atlarla birlikte insanda kaybetti ruhunu
Ayrıca bazılarına hocam derken, ben dahil bazı arkadaşlara hoca şeklinde hitap ediyorsunuz. Hocam kelimesi saygı içerikli bir ifade olabilir ama hoca resmen laubaliliktir ve saygıyla alakası yoktur. Üstelik hocam diye hitap ettiğiniz bazı kişilerin de hocalık vasfıyla uzaktan yakından ilgisi yok.
Bunlar bir yana, sizin taltifinize de ihtiyacım yok.
Lütfen bir daha bana hiçbir şekilde yazmayın. Yazdıklarınıza da cevap vermeyeceğim.
Mehmet Bey bakin ayıp ediyorsunuz Birincisi Canan hanim sizi engellemeyi istemis engellemiş bu ısrar neden bir kadına böyle mi yaklaşıyorsunuz aciklamasini yaptigı halde ısrar ediyorsunuz ve bunu benim sayfamda yapiyorsunuz lutfen bunu devam ettirmeyin İkincisi sizin kime hocam dediginizden bize ne sanki camideki tüm hocalarla tanismışsınız da hak etmediklerini görmussunüz gibi bi de komple bir camiayi genelleme yaparak hedef tahtasina oturtuyorsunuz bir de sizin bu rahatsız edici tavrıniza bakinca hocaaaammm demenize ihtiyaclari mi var ki Burasi benim sayfam yani sizin çiftliginiz degil Rica ediyorum uzatmayın
Çok sertsiniz Canan hanım Biz 30 sene önce universitedeki eğitmenlere saygıdan ve saygıyı hak ettiklerinden böyle derdik. Hak edene derdik . Siz de haklısınız; bu aralar hak eden pek azaldı
Camideki imamlara h... demem, çünkü bilgi birikimlerinin bunu hak ettiğini inanmıyorum.
Mehmet Bey yorumlarınız da ''hocaaa '' ifadenizden rahatsız oldum. Üstelik ben ''Don kar'la ilgili '' bir yazı yazmadım ;Türk Edebiyatında ''kar konulu şiirleri'' derledim. İşte bu ifadeleriniz çok rahatsız edici.
Ölmeyi dilemiş olmak için geçerli gerekçeler Olmeyi dilemiş olmak için taşıması ağır acılar Okumak bu kadar acıtırken yaşamayı düşünemiyor insan. Ölelim Çelik gibi acılar sulamış siiri Duyarlılığa takdirlerimle
Belki bir gün de , '' yaşamalıydım ... '' demek var kaderlerimizde. Oysa yaşamak kolay değil. Önce benliğini bulabilmek gerek. Kimim, neyim, var mıyım , yok muyum , var isem nedeni ne idi ? gibi soruların yanıtlarını da. Sonra yaşamaya başlayabilirdik belki. Hakkını vererek yaşamak kalırdı artık önümüzde ya da geride bırakılmış izlerimizde.
Harikaydı dizeleriniz ki, beni derin düşüncelere götürdü. Yüreğinize sağlık. Ben, yine de, önce, adam gibi yaşamaya başlamak seçeneğine tıklıyorum :)
Atlar ayakta bile uyur.
Atlar ve ağaçlar ayakta ölmeli
Belki dünya ile atların kaderi aynı.
Sevgi yok, kurtarmak için mücadele yok.
Atlarla birlikte insanda kaybetti ruhunu