Aşk yeter mikar yağsa bakışlarına, buz sarkıtlar sallansa kaçsa uzaklara sevgi yumağı su yıkamasa adımların kirini kimi adamların umudumdan uzağa gitse yar, elleri ırasa diz boyunu geçse dikenler yolları tıkasa yeter mi aşk, aşk yeter mi? söz ulaşmasa koyu sessizlikte görmese döndüğümü yalnız çevremde elim uzanamasa diğer eli tutmaya boyumuzu aşsa karanlık önümüz tıkansa eksilse çocukların gülmeleri, oyunlar yetmese özgürlük şarkısını söylemeye sesim, kısılsa bir düğme bulur mu açmaya ışığımı? yeter mi aşk bu rengi gün güne soldurulan günleri ap ak, bembeyaz bir güne boyamaya? kapalı tünelleri açıp ışığa yürümeye hep polis ayaklar mı kovalar durup nefes aldığında gerçeğin durağında hurraa dalınır mı bayrağı mandalla tutulu kapıdan gün ışımadan daha kelepçe vurulur mu öğrenciye? götürülür mü bir düşman gibi terörist yaftası mı yapıştırılır ne zaman dar kapıyı genişletip güneşe açtığında göğsünü bir araya gelemez mi beş kişi söyleyemez mi özgürlük şarkıları? bağlanır mı dili daha ağzını açmadan olamaz mı herkesin özel bir kapısı dost yüze gülümseyeceği. aşk yeter mi bütün kilitli kapıları açmaya? 13. 01. 2021 / Nazik Gülünay |