Dervişgirersem ben’den yapılmış gözyaşı kuyusunun içine mancınık gerek çıkarmaya İbrahim’i şeytan sevişir yanımda başımda mor çatkılı bir düğüm aramaya çıkarım kendimi elleri sevgili eli değil ki her dona girer insan gönü her gülden pislik doğurur yolculuk uzak yanındakine zehrini zerk ederken yılan elma veresim gelmez öfkeye ateş ekerler yüzüme masum düşünce kıvrilır köşede çok uzak bir yıldızda gibi pulları dökülür balığın anlaşılır sözler savrulur savunmamda anlarım bazen küfrün iyi olduğunu el bulamazken düşünceme dokunan tokatlar kaybolur aradan sesini serperek eteklerime yine cırcır böceği olurum giyinirim eski kisvemi kadınlığım arada kaybolur bir kümese sürgündür yalnızlığım orada yuva kurarım çoluk çocuğum olur Mevlâna sofrasında bir kırık ekmek olayım ey sevgi! bana ince gönlünden bir hırka ver örtüneyim aşkı Allah böyle yarattım desin insanı.. 07. 02. 2013 / Nazik Gülünay |
yine cırcır böceği olurum
giyinirim eski kisvemi
kadınlığım arada kaybolur
bir kümese sürgündür yalnızlığım
orada yuva kurarım
çoluk çocuğum olur
DERVİŞ şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...