Uçurumların ucunda yaşıyoruz
Uçurumların ucunda yaşıyoruz
Ölürcesine sevebilirmiyiz hayatı Bahardan önce yeşilleniyor kara haberler, Alnımızı uzatıyoruz secdeye Başımızda süngülerden şemsiye Bütün gece dostluklardan bahsediyoruz Sabah denize tükürüyoruz bütün kuşları Bütün kuşları topluyoruz yeryüzünden Bütün kuşları kaçırıyoruz süngülerden Aldatmanın kıyısında bulutlara eriyor başımız Bir sakarlık yapıp mayınlarına basıyoruz Semud’un Ahval Kehkeşanlara uzanıp nar toplamak gökyüzünden Ateşi yakan sevda, Mahsustan ölüyorum, İşte karşımda Kerbela. Kerbela’ya gidiyoruz Sırtımızda Yusuf’un kanlı gömleği Kenan ellerinde bizi bekle ya Hızır Göğsümüzdeki taşı indir ya Ebu Bekir Asanı ver bize ya Musa Şerha, şerha yaralım kan karanlığı Ulaşalım dostlara. Uçurumların ucunda yaşıyoruz Her yer Kerbela, her yerde yezit |
Sırtımızda Yusuf’un kanlı gömleği
Kenan ellerinde bizi bekle ya Hızır
Göğsümüzdeki taşı indir ya Ebu Bekir
Asanı ver bize ya Musa
Şerha, şerha yaralım kan karanlığı
Ulaşalım dostlara.
hakettmiş
çok ağır ve çok ça şey anlatıyor kalem