nasıl çıkılır içinden
umut gerek bana ( bize)
uzanıp dalına koparmak kalsın meyveyi
caydım doruğundan atlamaktan
gördüm yer çekimini
insan ne’ler yapmış
ona baktım

isli ocaklar yaktım çaydanlığa
birlikte içince güzeldi çay
gönül rengiydi
göz göze gelince
güneşle ay

sözler sevgili, özdendi
uzakta kalsa da nefes, ses
birbirine bağlardı özlem
bundandı aynı gövdede yaşar gibi
soluk almak

gitsin gittiği yere değin
olmaz insanı düşünmemek
kimler oturmadı ki deyip bu koltuğa
şöyle ölümlü gözüyle bakmak

eline uzanıp dokunamaz
sen koyarsın elini bir kenarına
ne güzel otururduk toprakta çimde
birde salıncak kurardık elma ağacına
söylerdik
sevda yüklü türküleri

bahçe beklerdi bizi
girerdik derme çatma kapıdan
atlayarak ark suyunu
böyle yaşamaktı umut
yarınlardaydı yarın


ayağımızda naylon ayakkabı
olsun..

30. 11. 2020 / Nazik Gülünay