Çentiğinde bulutun düş yağmuru
gece,bahar ve uykularından soyunuk yataklar..



parmaklarımda buruşmuş gül
ay vakti yüzlerin yanık buğusuyla anlattığında eskileri
savruluyor duman gibi uzakların özlem kanatları
bilmek istiyorum
dudaklarıma türküler çözüldüğünde
karanlığın tülüne ufuklanan yaşanmışlığı
eğilip sesimin yelesine uğuldadığında bir avuç kuş ve yeşil
gökyüzü gözlerimde
bak şu rüzgarın işine hele
saçlarımı tarıyor




öyle olmuyor işte
sırrı dökülmüş aynalarda annemin yüzü çiçek gibi kocaman açtığında gölgelere
koluma giriyor ağaçlar,sular ve balkonlara taşan nehir
köy kadınlarıyla öpüyorum toprağı
çocukluğum alıçlı bir dağın tepesinde
bekle diyorum
yarın geleceğim
yüklü umutla susayan ölümlere



göçebeliğe gizlenen oyukların çığlıklarında şehir ne olursa olsun
bir ağacın gövdesinde geceyi dinliyorum
düşüyor yokluğa dağılmış ayaklar
düşüyor türkü tadında şiirler
Dağlara, denizlere,ovalara

girdi mi güneşe kar yükü
pencerelerde ıslak gölgeler


...