elinin üstüne koydum elimiellerimi ilk ateşleyen sendin ilk direniş ateşini yakan işçi gibi soluk almasını öğrettin düşlerime ilk yakılan fitilde nasıl indim dağlardan yanına o büyük , o yalnız topluluğun elinin üstüne koydum elimi o gerçeği arayan ellerle birlikte yüreğinin ateşinde göstermiştin ilk Irak’ta büyüyen yangını çıkar odaklarının yaktığı ateş öldürüyordu çoluk çocuk tanımadan yine görmüyordu uygar batı batılı yine ihtiyacım var sana gerçek kokulu mektuplarına söyle, sevgisizlikten çatlıyor insanlar de sınır tanımıyor tamahlar yine savaş rüzgarlarını saldılar doğuya yine olan masum halka olacak kirli postallar ezecek temize çekecek kendini batı saklayacak yüzünü kanlı elinin arkasına ellerimiz uzak uzak kalmasın yapılmak istenen belli sevdiğim ayırmak ellerimizi birbirinden başka gidecek yerimiz yok kendimize mülteciyiz senin için döner dünya ve o bir kaç iyi insan için umutsuzluk deryasına dalmak niçin elinin üstüne koydum elimi.. 23. 09. 2014 / Nazik Gülünay |