Kefesi Delik Terazibir ağacın kurumuş kabuğundan dokundum dünyaya ellerim yaktı canını ben yine de sevdim gövdesinden ayrılıp kopunca bir parçası gözlerimi kanattı acısı işte ben o zaman gerçekleri görebildim kuruyup düşmek dedim sonunda tüm gerçeklik toprağa kavuşur hayaliyle kaçınılmaz sonuna boyun eğdim bu yüzden bana kırgınlığını anlatma yeter söylesene kuruyup giden bir ağaçtan daha mı derin kesiklerin ayaklar altında ezilmiş bir çiçeğin umuduyla sarıldım hayata yeniden tek parça olmak imkansızdı biliyordum bir nefes ötemde çırpınırken kalbi tarifsiz acılarıyla tek tek yüzleştim yitip gitmek dedim sonunda tüm gerçeklik toprakta huzur bulur hayaliyle nefesinin durmasına izin verdim bu yüzden bana acılarını anlatma yeter söylesene ezilip can veren bir çiçekten daha mı beter halin yüzünde vahşetin kirini taşıyan küçük bir çocuğun gözüyle baktım dünyaya ne aklım aldı gördüklerimi ne de dilim dönüp anlatmayı becerebildim ve bir kere daha görünce insanın peşinden sürüklediği tek gerçekliğin yıkım olduğunu toprağın da asla huzur bulamayacağını kabul ettim işte bu yüzden bana gelecekten de bahsetme yeter söylesene cebindeki bilyeleri kana bulanmış bir çocuktan daha mı büyüktü ki derdin y... |