size ne ettim de böyle oluyor
ben istemem kimseyi bilerek üzmeyi
gülmeyi dilerken gönlüm soluyor
sevmeseniz de olur yeter ki
üzmeyin beni

bir çöp istemiyorum ki ben sizden
bıktım usandım inanın yıpratan sözden
ne kaybederdiniz tatlı dil güleryüzden
kırılsam inlemem orta yerimden
yeter ki bundan böyle üzmeyin beni

ellerinizde dikenler dilinizde sitem
gülleri koklayın ben zakkum yiyem
kime ne zararım var kime ne diyem
tüm mutluluklar sizinle olsun
yeter ki üzmeyin beni

yararsızım fakat,ben bir insanım
kesseniz akmayacak belki de kanım
gülümserken ağlıyor bir diğer yanım
içten içe kanıyor zaten kalp yaralarım
Allah’ı severseniz üzmeyin beni

ben kimsenin kıyamam bir damla yaşına
şifa katmak isterim ekmeğine aşına
bakmam ne boyuna posuna ne de yaşına
herkes insandır ve değerlidir bana
yalvarıyorum üzmeyin beni

üzen üzülür bu bir kuraldır
üzülenin gözyaşı sanki kordandır
kim kime kıyarsa hali yamandır
güldürmeseniz de olur, bari
üzmeyin beni

üzülenle üzülürüm ağlarım
içimde teselliler hep yarım yarım
buhran sıkıntı darlık duyarım
isterim kalbindeki yükü alayım
ifade edemem üzmeyin beni

ne desem kar etmez karşımdakine
hatırlatır derdini unuttum zanneder de
bilmez ki daima hissederim her an her yerde
işte bu yüzden ne olur artık siz de
üzmeyin beni

Gülhan Çeliktaş