‘’Beni bu hayata çivi diye çakmışlar
Assınlar bedenime kanlı sevinçlerini
Gün olur aralanır perdesi göğün…’’(Alıntı)

Düşlerim ç/alıntı devasa Nisan tasında
Topladığım zulümler, azizim
Tırnaklarını kemiren bir yemin gibi
İçime döndüğüm her kıta
Her sözcükle asılı kaldığım yalnızlık ve kıblesi
Bir sure dilimde
Bir suret üşüşen
Bir zimmetli mevsim ki
Çaresizlikten kıl payı kurtulduğum.

Zemherilerde ıslah olurum ancak
Ne sıcağım ne soğuğa tutsak
Ölü bir deniz feneriyim
Şahlanan dizelerim, azizim
Akla zarardır masalım
Özümsediğim kadar ölmekse
Öykündüğüme zikreden her yaralı şiirde.

Zemine serili bir kilim
İfa etmekse kabrimde sararan bir hüzün
Varlığıma delalettir söylemediklerim
Elbet Allah katında geçerli dediklerim
Zuhur eden ılık bir tasada mı saklıyım yoksa?
Tastamam kaskatı kesildiğim bir cinnet misali.

Öykümle hasbıhal eden kuşlar
Zaaflarına yenik düştüğüm insanlar
İliklerime kadar üşüdüğüm bir tecelli
Kaçamak bakışların da ihlali
Kurşun ağırlığında mizacım
Varsa yoksa eklemleri şiirlerin
İçten içe acırken.

Kımıltılardan doğar telaşım
Bir koşu gidip geldiğim o zikir
Yanmakla eş değer yazmadığımın meali
Her satırda huzur
Yalnızlığa da kusur bulanlara cevabım
Bir selamın yokken de karşılığı.

İnme indi rüzgâra
Gökte koca bir delik
Aklım fikirim kopan düğmemde.
Bir türlü ilişemediğim o ilik
Kapıp da koyuverdiğim bir mevsim ki
Tüyleri diken diken eden.

Metazori bir gölge peşimde
Kasıtsız bir sevgi dilimde
Kör gözlere tuttuğum ışık
Firar eden günbegün
Devindiğim hecelerde
Kalk borusudur şiirlerim
Kendime emredip
Kazdığım kabrim sökün eden hüzünde.

Bir rotaysa içime meyleden
Bir rabıtaysa kıskası ömrün
Bir fer ki geceyi aydınlık kılan o zemin
Emin adımlarla yürüdüğüm düzlem:
Kasıt olmasaydı keşke ah, keşke
Düşüp de yitmelerin densizliği
Boşa aldığım o fren
Şimdi gitmeliyim gün doğmadan
Hangi gecede sonlanır ki fermanım
Varsa yetkisi ahvalin
Kusurlu addedilen benliğim
Kurada düşen payıma üç beş siren
Elbet yanıp sönmelerin meali
Henüz vakit dolmadan…