aydınlık içinde deliler yaşarmış
ölüm bahşediyor aydınlıklar
gecenin gizinde çoğalırken birkaç söz yüreğimden yüreğine çarpıyor sakinliğin hiç olmadığı kadar kendini yeniliyor karanlıklar bugün, bu gece aklım darmadağın ben yazmıyorum ellerime ruhumu kaplayan yalnızlığı döküyorlar içinde kaldığım dünyanın zifiri rengiyle bugün sağ baştan kimsesizim kalabalıklardan sıyrılmışken aklım farklı gözlere farklı sözlere tamah edemem sessizliğin ta kendisiyim bu gece sahi ya en son ne zaman uğramıştım buralara hangi keder hangi sızı getirdi öylesine doğal akıp giderken zaman ben neden bu denli şekilde normalim |