şimdi zil çalacak
üç
iki
bir
çalmadı
yine altncı hissimin kurbanı oldum
ne gelen oldu ne giden
bomboş bir odanın içerisindeyim
ışıkları açtım
öylece bekliyorum birilerini
gözlerimi boyası eskimiş duvara diktim
düşünmeye bile eriniyorum çoğu şeyi

çünkü biliyorum ki
düşünmeye başlasam
beynim beynimin içindekileri yiyecek
bilinçaltıma korkunç şeyler girecek
ve uyuyamayacağım

saat ise gecenin üçü
hiçbir işim olmamasına rağmen
vaktin de durmasını istiyorum
ama hala ne gelen oldu ne giden
öylece bekliyorum

ne üşüyorum ne terliyorum
birileri düşünme yetisini alıyor sanki benden
zihnim boşluğa kafa atar gibi
gönlümde ise zerre kıpırtı yok
sanki üşüyorum da hissedemiyorum gibi

bunun bir adı olmalı
bu bende yeni bir duygu olmalı

altıncı hissimi çalıştırmanın yeni yollarını bulmalıyım
beşe kadar saysam
gelir mi birileri
bir,
iki,
üç,
dört,
beş
yok tamamen yanılıyorum artık
yeni düzene geçtik geçeli hissizleştim sanki

ya da yalnızlığın denizinde boğuluyorum
ve ısrarla geçmeye devam ediyor vakit

neyse toparlamalıyım artık kafamın içindekileri
belki zil çalar da birileri gelir