Ağlayana Gül Demiş Fotoğrafını Çekmek Adına
kaybolmuş umudu çocukluğu
bir elinde hüzün diğer elinde keder ve kırık kalbi… ağlarken zorâki gülmek olarak kabul edin alın size acıdan nasıl gülünürün aksi okuyun üzülün saklayın acımızı görünmez kılınalı dünyanızdan iyi olmaz bizde yara izi yüreğimize doğru akar göz yaşları bizde Kirpiklerimiz kalbimize batalı çiçeklerimizi de soldurdular kararttılar güneşimizi suçluyuz ölü gibi yaşadığımız için babalarımız annelerimiz terk i diyar edeli barış için gelmiştiniz demi sizler pardon koy ortaya vicadanını zalim bir sabır taş ne zaman çatlar bildiniz mi a h h bir diyebilsek ifşa edemediklerimizi hanginizin yüzü kızarmazdı okyabilseydiniz içimizi... Yunus Beypınar |
ben ve ben sustuğum yerdeyim şimdi.. tebrik bile edemiyorum , iyi geceler.