Kor duvarları ardında bir binanın bilmem kaçıncı katındayım!
Lakin daha dün duymuşçasına yerin azap sesini...
Şimdiki gibi sessiz bir köşenin ortasında kaybolana dek,
Martılarla gözgöze
Küçük çocuklar gibi bir aptalı oynamak inadına;
"Çeviriyorum lunaparkımı"
Biran en üste
Gözlerim sımsıkıyı tutar.
Ellerim denizler gibi kibar
Bi sağa bi sola
Ölülere fısıldar güneyin fön rüzgarları
Yaşar bedenimi
Yapraklar yapraklara kuru
İliklerimdeki kemirgen kurtlar
Uluyor kırmızı pabucundan
Auv!

Aldanışlar kalır gerime
Beni sev dedim Tabiyat ana herseferime
Bırak yerininin dip yüzeyine
Bilet aldım bir kavanoz dolusu
Yırttım is atmosferini
Yarın kadar uzakta bir bölgede
Veba’ndan öte bir mahalleden
Sana el uzatırım
Avuçlarıma damla kusana dek
Kuzeyi üfleyeceğim

...
.......
.............
Evet Kuzeyi üflüyorum yine
En kuzeyi
Ölülerin içinde
Annem dediki;
"Yine seni seveceğim"
Yalnızım ben
Bir okyanus kadar yalnız
Topladım tüm mercan etleri
Kuzeyi üflüyorum sahice
Bulut gibi ağırdan alıp
"Seni istiyorum"diyeceğim,
Ver bana kendini
Taşı beni yanına
Çek götür şurdan
Alıp ta herşeyimi...

Aramızda kalsın!
Işıklar sönmeden dönmem gerek
Geçe kalamazmışım
Annem öyle dedi.

..
.