.
..
...
Aşkı iyi tanımlamalı
Utanmayı öğretmeli gecelerine belkide....

Korunmasızlığı yaşatıyorken faniliğine
Kaçırmamalı ondakileri
Süzmeli bedeninde göze her çarpıcı geleni
Ayırt etmeli yüceyi!
Nefesinde...

Birden ölümü tattırmalı mükemmelliğine,
Öğretmeli binden dönmeyi
Döndürmeli nar tanelerini avuçların yönüne
Bir dua gibi hürüyle
Oldurmalı...

Tümüyle aşka yuva kurmalı
Uğur böceğiyle numaralandırmalı ondan kalanları
Bandırmalı en orta prüzsüz dikenliğine...
Bilmeli dağılan kesesinde ümit sıkıştırmayı
Yavaş yavaş hayata alıştırmayı

Aşka kucak açmalı derinden
Ona haysiyetiyle sahip çıkmalı
Yıkamalı ne varsa özelinde
Ortaya pürüpak bir çıplak yaratılmalı...

Korkusuz hikayeler okutulmalı küçüklüğüne
Neşeyle boğulmalı
Arsızca doyulmalı
Sıyırmalı hangi kırıntı kaldıysa geriye
Özlemi denileni unutulmalı bütünüyle
Korunmalı kederden
Bölünmeli ederinden

Ve yine duyurmalı sesini kulaklarına...
En güzel tiziylen...
Adını...
.
..
...