Tükenişdökülse avuçlarıma acılarım dağıtsam rüzgarlara ölür kuşlar bir daha güneş doğmaz diye yapamıyorum taşımıyor bacaklarım kırıldı kırılacak bileklerim öyle bir dert ki bendeki hangi dermanı içime sürsem kanar diye çekiniyorum yürüsem yol ağlar dursam olduğum yerde toprak kaynar söyle hangi karanlık deliğe saklansam yakalayamaz beni korkunç eller korkuyorum ağlıyorum görenim yok seviyorum ederi yok ölürüm diye bekleme boşuna içimde verecek bir parça bile can yok |