Ahir Uykudargın kırılgan bir o kadar da karamsar bir hikâye bu içimdeki silinip giderken izleri yer yüzünden tekinsiz ve ritimsiz bir hal alıyor giderek nefesi sağlam olan ayağı da aksamaya başlamış belli ki bilinmeze gittiğin o yolculuğa göndermeden önce seninle ellerimi söz vermiştin oysaki kimi kimsesizliği bulursan eğer benim yerime sarılıp geçirecektin ruhumdaki acı dolu iniltileri çok oldu gideli ama dinmedi halen iniltileri halen dolduramadım bir gram bile içimdeki kimsesizliği kötü bir his yeşeriyor içimde çok korkuyorum acaba o bilinmezlerde ellerimi de mi kaybetti bir bilebilseydi ne kadar çaresizim kızgın demirler bile dağlayamıyor artık yaralarımı bak sızıyor kederim bir zehir gibi bedenime dur dur gitme yalnızlığım hiç olmassa sen bırakma beni geride ah öyle yorgunum ki gecenin içinden ahir bir uyku sanki bana sesleniyor çabuk ol diyor çabuk ölüm sarılmadan önce saklan düşüme terk edilmiş düşünceler de feryat figan can verince içimde tek çare saplıyorum kimsesizliğimi göğsüme ve teslim oluyorum ahir düşlere ne tuhaf değil mi acımıyorum artık korkmuyorum da sensizlikten süzülüp giderken içimdeki can toprağa kimsesizliklerim kucaklanıyor sanki yeniden ve nihayet tüm terkedilmişlikler siliniyor kalbimden |