BEN SENDE TUTUKLU KALDIM
senin kirpiklerin ıslanınca
benim yüreğime hançer saplanır sanki elini uzatmaya çekiniyorsun gibi sanki bende bir şeylerden ürküyormuşum gibi hayat beni istediğin kadar üz istersen ıskala fikrimi asla değiştiremeyeceksin ağladığınız zaman arada birde gülümsemeyi ihmal etmeyin zira; yağmur yağarken güneşin ışınları daha gizemli görünür göllerden kağıt yaptım çöllerden kalem her yere seni seviyorum pankartını astım sende inandın değil mi ? aslında ben seni sevmedim ben sende tutuklu kaldım bu can sana feda bu gönül sana amade düşürme beni gündeminden kayıp gitme bedenimden ne olur bir imkânsızı başaralım dünyayı keşfedelim yeniden |
sancılı bir ömür ve de bekleyiş ve sarmalında maneviyatın en azından zarar vermemek adına tüm gizemi içinde yaşarken ve için için ağlarken eşlik eden sadece yüce Mevla.
amacın asil olduğu.
yalnızlığa esir.
sevginin ise bitimsiz.
umudun bazen göz kırptığı bazen kör noktaya düştüğü.
hem hayat asla da adil olmadı, demek mi geri durmak?
sözcükler kanlanmış gözlerinde ufkun sırma saçları imgelerin ve şiirlere ektiğimiz çaresizlik ve hüzün elbet sevgiyi elden bırakmadan.
sonsuz selam ve iyi dileklerimle