ARTIK ESKİSİ GİBİ YEŞİLE ÇALMIYOR VARAK
izbenin profil resminde
sobelenmiş ayın ışığı aklına susamışların saflığı zedelemiş aklın grafiğini satır aralarında her şey sanki ustura kesiği bu bir son fırsat son bir istinat artık eskisi gibi yeşile çalmıyor varak orak da tırpan atmıyor aşk kırıntıları demlenen çay gibi değil sıcak belli değil kim kaçak kim ılıcak ve şimdi yanan, tutuşan bir veda hutbesi belli ki çok kabarık içeriği yüreğimizin en olunmaz yerinde hüzünlerle buluşuyor kimyası, fiziği geceden kalma bir sancı gibi üstelik kabına sığmayan bir algı gibi alabildiğine kıvranan alabildiğine eden feveran |