Tünelin Ucundaki IşıkŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Umuda kapalı bugün gökyüzü ve bir kerhanenin camından kedi seviyor bir yaralı...
kerhanelerin camlarında parmaklık var mıdır acaba ya da meyhanelerin umuma kapalı gizli odaları bir tül var mıdır mesela güzelleştirebilecek ardından baktığım her manzarayı ya da arasam bulur muydum dersin yarama ilaç olacak masalsı sonları umuda kapalı ama usulen açık bir gökyüzü altında mucizelerden uzak kalmış bir sokak ortasında düşünürken bu saçmalıkları hırçın yağmurlar altında ölmüş bir kaldırım taşı gördüm kendimi unuttum o an ölümle üşüdüm ve sarsıldım.. hemem ufak bir saygı duruşuna geçip bir süre hareketsiz bile kaldım paçalarım bu hüzne ortak çıksın diye rezilce ıslattım hatta olabildiğince suyunu çıkardım baktım ellerimde soğuktan buz tutmuş dualar eğer ısıtabilirsem dedim nefesimle hiç olmazsa ruhuna bir de amin yollarım hohladım hohladım durdum... ama başaramadım ağır geldi ölüm evime gittim ben sırılsıklam o yalnızlıktan kupkuru aynaya baktım kenarında bir not "gülümse" kendimi kandırmacalarımın en ağırıydı bu tekrar edip durduğum yalanlarımın en büyüğü tutamadım daha fazla kendimi yüzüne tükürüp yalanlarımı da aynada ezdim elimin kenarından sarkıyorken suratımın bir parçası soluk soluğa dışarı attım yine kendimi bir tünel arıyordum ucunda ışık olan o meşhur tüneli en yakın çıkışın sanki az gerisindeyim hissediyordum... içimde yaşamın kırpıntısı "ha gayret" dedim kendime bir adımlık daha güç toparlarsan bacaklarına başaracaksın bu sefer yağmurun sebebi sen olmayı ve bu sefer de kaldırım taşları okur sana son saygı duasını dünyanın çivisi var mıydı o an bilmem ya da havası dar olmayan bir mezar kimseler bilmedi pişman mıydım ama pişmandım ben hem de dibine kadar |