Yaz(g)ısını Barındıran ÖykülerSular çekildiğinde çakıl taşları Dokunabilir mi karla kaplı bir dağın tepesine Denizin tuzlu gözyaşları Derinliklerinde boğuşan insanoğlu Susuzluğu sonbahara gömdüm Deli bir fırtına siler ayak izlerini Ve incecik bir sızı düşer kör sokaklara Söyle bana beyaz güvercin… Elimi uzattığım insanlar niye boş Maskeler içinde kim suçlu, kim suçsuz Gece gündüzünü örter bedenen Kalemin gölgesinde boyanmış resimler Dilimizden yüzlere nakşedilen iltifat Arkamızı döndüğümüzde söner büyüsü Bir ış(ı)k seliyle kuşatan dostlar Göçüp gitti âlimler hayatımızdan Büyük büyük büyükbabamın babası Büyük büyük büyükannemin annesi Uzun uzun düşünüyorum yazarken… Kaç cümle kaldı S/imgeleriyle çoğaltan Pencerede son/bahar yaprağı Ay’a bakar sessiz sedasız Yaz(g)ısını barındıran öyküler örtülü Alacakaranlığa kırgındır tüm sevinçler Kayıp ruhların ortasında Bir kaç cümle söz söylesem ağaç dalına Kuş çığlığı yırtar ortalığı Zaten seni beni bizi kimse duymaz ömrüm Umursamaz şiirler bile gül goncasını Geç olsa da anlarım ki, insanoğlu Hepimiz birbirimizi nedensiz kıskanırız... Ummuhan YILDIZ |