Susmaktı, kızgın bir demirle
Başına vurulsa da
İnleyişini bile saklayarak.
Acımasızlığa dökülürken gözyaşların
Susmak,
Rabbine yakınlaşmaktı.

Bazen susamak gibiydi
El gölgesindeki tüm pınarların
Bir anda silinip gitmesi.
Varı saymaktan öteye,
Yok olmanın eşiğinde beklemekti.

Zor zanaattı, ustasının ellerinde diri
Alıcısının gözlerinde ölü.
Dağları parçalayan Kelamın
İçinden süzülen
Sabırdı.

Bu okların yarasından kevser akardı
Yeter ki yaralanması bil
Dili dağlanmış
Yüreği ıslanmış bir kertede
Sukut ile sabır arasında
Mihraplar konuşurdu

Yaşamaktı en zoru
Hep aynı günün vuslatına hasret.
Gözlerindeki perdeye ilişen kadını
En değersiz olduğun anda bile
Taşımaktı zor olan.

Merkep işiydi hassaten
Üzerine binenin kırbacına kızsan da
Giderdi ayakların.
Bir duyguyu taşıyıp
Her günün zulmüne hazır
Yine de kalbinin
Aynı kıbleyi göstermesiydi.

Velhasıl
Sabırdı.
Susmaktı.


Ahmet Serdar OĞUZ