İnsan bu, çabuk kirleniyor
Bileklerinden açılıyor önce
Sonra diliyle dökülüyor inceliği, şehvetler için
Tüm esrarını paylaşırken elbiselerinde
Sıkışmış etleri ve haykıran narasıyla
Buradayım diyor, hiç susmayan çenesiyle

İnsan cins-i latif bir evreden
Cins-i acayip bir sekteye geçiyor
Desinlerden görsünlere uzayan
Eğri büğrü doğruların arasında
Kendine dua ezberleyen bir Din buluyor
Din işitiyor, sinkaf yaşıyor

İnsan bulanık bir su gibi
Korkuyla siftinen cesaretsiz bir pesimist
En ünlü tiyatrosuyla yabana
Can ile canım katan bir oportünist
Esrik kokular yayan bir kokarca

İnsan bu, kadın üstelik
Siftah bir kemik eğriliğinden yaratılan
Hassas terazide def tutan
İşine geldiği kadar duygusal
İşine geldiği kadar sadık
Ve işine geldiği kadar aşk yaşayan

İnsan işte
Bir vakitler yakın doğuda
Sabun gibi menfaatlerine kayan ne varsa
Çark edip duruyor.

Ahmet Serdar OĞUZ