Sevgi duymak insanaşiir açık mutluluğa aşka kıyıda çiçek, böcek şiirleri yazan insana gülen, gülmeyen yolcuya, hancıya duyurmak zamanı dedi şair biraz uyur, biraz uyanık halka yolda ne engebeler olduğunu söz örgütlenir mi saz çalar mı suskunların dilini yar olur mu yeniden ellerim bana eşlik eder mi sesim boş yaygaraları kesip eşitleyip kadın ve erkeği hak ararken halk tası tarağı toplayıp kaçar mı şairinin yanından bir yandan sorarım: kimdi yar yarım bir günde beni bırakan avuç ortasına aşkı çizip sonra bir ok saplayan kalp ortasına duymayan insan sesimi o eros hergelesi olağandı karşılaşmam sesimin içine sinen seslerle gönüldaşlık yapmam sevgi duymam insana bütün köpekliğimi takınıp ve kedice sokulup eteğine bir değildi insanlar, ne de eşit ne özgür, ne hayvan barınaklarına alışık evleri olmalıydı güneşe açık pencereleri pencere önünde açan sardunyaları cıvıl cıvıl çocukları selâmlamalıydılar bacalarından sevgi tüten evleri önemi anlatılmalıydı bağımsızlığın izinsiz dalmamalıydı hiç kimse ayakkabılarını çıkarmadan hangi mikroba bastığı belli olmayan ayakkabıyla o sevgi evine!.. 25 05 2013 / Nazik Gülünay |
Tebrikler yüreğinize sağlık
Kaleminiz daim olsun. Gülün ay hnm.👏 👍