D/ÜŞÜYORUM
Çaresizlik diz çökmüş yanıbaşımda
günleri saymaktan vazgeçeli o kadar çok oldu ki çare değildi bana, dışarda ayazma geceler zemheri yalnızlıklar koynumda bozguna uğratılmış yıllar gözlerimin önünde d/üşüyorum sar beni yorma, sokakları süpürüyor rüzgar fısıldayarak yaprakların ezgisi ayrılıktan yana aklıma yine sen düşüyorsun sönerken kendimin-kentimin ışıkları kaldırımlarda arıyorum seni berduş geceler yosma kadın tadında damağımda kalan kekremsi bir veda zulamda biriktirdiğim acılardan sonra mişli geçmiş sevinçler yamaçlarımda kendime gelmeye vaktim yok artık uzun yolculuklar geçirdim içimde dolanma ayaklarıma aklımı çelme d/üşüyorum görmüyor musun merhametini yorgan gibi ört üstüme sonra da git beni düşünme... 27.06.2008 Özlem |