Beni S/akla Anne
Anne!
Ben yine sana yalan söyledim Beni avuçlarında sakla! Bu dünya, ruhuma paslı pencereli zindan kadar dar Ve hiç kimse şefkatli değil Ellerin kadar... ... ... Anne! Ölü doğuyor güneşim her sabah, mavisi çalınmış göğümden, Dövülmüş, hırpalanmış günüm Günümün gözleri kan çanağı, Yüzü mosmor... Kaçmış hevesi saksıda papatyaların Bahçemde güllerin hiç gülesi yok Dizleri tutmaz umudumun Dilleri tutmaz... Kırılmış denizim, İncinmiş bağım, Patlamaya hazır bir yanardağım! Anne! Vanası bozuk, zaman denilen çeşmenin Akıyor durmaksızın Ben yedi kat yabancıyım kendime, Ellerim ellerimi tanımıyor, Yüreğim aklımla kanlı bıçaklı Çocukluğumu arıyorum eski bir sandıkta, bilyelerin içinde Ve çiçekli evimizi Anne! Bir hüzün seline kapılıyorum çoğu zaman Sürükleniyorum, kökünden sökülmüş ağaçlara tutunup Çarpa çarpa kocaman kayalara, Un ufak oluyorum Ölü yengeçler yatıyor kayaların üzerinde Yüzüm bir kâğıt gibi buruşuyor, Yarılıyor dilim ve dilimin ucunda üşüyor yetim cümleler Ve ben ölüyorum anne! Anne! Ben yine sana yalan söyledim Hiç u/mutlu değilim Beni saçlarının uçlarında akla! 17.11.2019 S.U. Serkan Uçar "Şiirimizi, günün yüzüne hoş bir tebessüm olarak asan seçici kurula, yorum ve beğenileriyle sıcacık yürekleriyle sarmalayan her bir şiir gönüllüsüne ayrı ayrı teşekkür ederim Saygı ve sevgilerimle " |