Neler nelerdönüp baksam ardıma görürüm ne büyük bir çadır çektiklerini hayatıma her babayiğidin kolayca aşamadığı çocuk ellerimi nasıl tutmaya çalıştığımı nasıl duyduğumu sesimi bir köylü kızı olmak ne zordur bilinmez kendisi vardır yanında arkadaştan anneden çok yalnızlığını görür baktığı aynada çatarsa kendisine çatar kaşlarını gülerse kendisine bilmem su testisi duyar mı içinde kükreyen sızıları o Leyla’dan Şirin’den kalan dinler kalbindeki ince müziği aşk nağmeleri çalar keman neyle başından tüter duman istemediği yöne akar hayat nehri çocuk elleri tutmak dileğidir çocuk ellerinin onun geçtiği tünelden geçmeyecek belki duyacak ağaçların türküsünü ırmağın aktığı yönü görecek ay yansıyacak denizine akşamda sabah güneşe açacak perdesini dönüp baksam ardıma 11. 11. 2019 / Nazik Gülünay |