Ay yüzümde keder birikti, kovuldum gökyüzünden---- dilimin ucuna gelenler hep sessiz sedasız kayboldu. Yara aldıkça Karanlıkta Bi başına Yığınlar arasında hatta Özlem Daha çok Daha çok Yoruyor Bir özlemek dudaklarımı yakıyor önce Sonra genzimi Ne kadar kesik varsa damarlarımda Kırılgan değil Kırık dökük Tüm sinirlerim sıkışmış gibi Kanım damarlarımda ki trafikte hapsolmuş gibi İçim başka bir için içine sığınmacı gitmiş de Kovulmuş gibi kapıdan Dedim bir mezar taşı Yorulmadan adımlar Şuracıkta, baş ucuma Atın Gidin Dünyanın en tanıdık yabancıları Gidin Duymadılar. Zifte bulanmış içim Bu güneş beni yakmaz dedim Yine de sürdüler Sürdüler Acımadım kendime hiç Yürür gibi yaşadım koşarak Koşarak geçtim tanıdığım yabancıların ellerinden Koşarak tutunmaya çalıştım Koşarak sevilmeye Ziyan olan tüm yaşlarım Kovulmuşluğum sevilmenin tüm kapılarından Yürür gibi gülümsedim Sanki varmışım gibi baktım aynalara her gün Bıkmadan Bıkmadan. . ---------robotta çektim bu gece kalbimi Acımadı İnan ki Yerine de pamuk doldurdum Diktim iyice sıkı sıkı Cezalı artık bir ömür Dokunmasın kimseye Oysa Kimse diri diri gömülmeyi haketmezdi Bildirmediler. . . . . |
Biri de anlasın bizi be, sadece biri...
Tebrikler, ne güzel hüzünler bunlar.
Rampaların Ustası tarafından 8/12/2019 12:48:02 PM zamanında düzenlenmiştir.