Hedef tahtasındaki elmayı oynuyorum
O kentin bütün sabahları
ve aşk sendelerken
Düşünde ölen bir kadının şarkısını mırıldanıyorum
Rüzgar,
itiyor beni gizlenmeye çalışırken zihninde
Kendime karşı kıyılardan sesleniyorum
Adın
yüzümde dalgalanıyor,
kuşların kanat çırpışıyla
sesinin kokusu
Siniyor tenime
Tenim
hasret doğuruyor
Her esintide
Tekrar
Ve tekrar



...Kumdan kalemin koruyucusu
İzin verme gelgitlere
bak yıpratıyor ruhumu
Lambadan sarkan sesinin
ninnisini sür gözlerime
Çatlaklarımın üzerini örterken yeşil dokun
Kapaklarını açıyor ömrüm
dokununca sana
İçinde bir okyanus,
bir yedi deniz taşıyor
Ipıslak düşüyorum sakallarına
Sakallarının ben beyazı
aydınlatıyor içimi.



Mantığın ıslak taşlarında buz tutmuşum
Her darbede ihtiyar,
elleri titrek bir günü deviriyor üstüme tanrı
Martılara atılamayacak kadar büyük
adında boğulacak kadar da küçük yaratmış beni
Uzağına savaş açmış dilim,
Küs sürüyor tırnaklarıma özlemekten
Kayıp parçasın
yap bozum hep yarım
Korkuyorum,
bu sabahlar doguramayacak bir gün seni
Ben,
beyaz mermer üzerinde
başlayamayacağım güneşin öyküsünü yazmaya
Yokluğun zırhımı delen canavar
Karanlık orası
Korkuyorum
Azığım yakın dur terime....