İlk Afrin şehidi Musa Özalkan’ a ithafen

İncire ve zeytine
Andolsun…

Karanlığın üstüne doğan güne
Ayazın hükmüne
Ve elest meclisine…
Andolsun…

Bir gece ansızın yürüdük kurtlar sofrasına
Bir gece ansızın
Ateşe sevdalanmış pervaneler gibiydik
Can tende emanet…
Kavimler göçtü şah damarımızdan önce
Dağıldık sonra yerin yüzüne, göğün mavisine
Zeytinin yeşiline…

Yitik destanların sırrını yaşarken
Söylenmemiş türküler vardı dilimizde.
Omzumuzda yükü âlemin
Boynumuz kıldan inceydi şehadete.
Yedi kat arşın şanlı yolcusu
Yedi düvelin yürek korkusuyduk…
Alnı haktan kınalı
Adı peygamberlerle yan yana anılandık…

Bir gece ansızın düştük yollara
Kırılmış bir coğrafyanın eşiğinde
Bir mavide suya vurdu çocuk yanımız
Bir yanımız durdu cehennemde
Elleri yüzünde dilsizler vardı
Bir sus ile tembihlenmişti yürekler
Haneler kurşun yuvası
Haneler ölüm zulası
Sofralarda zehir zemberek aşlar…
Kuşlar çoktan göçmüştü şehirlerden oysa
Dağılmıştı oyunları gül çocukların

Andolsun ki asra
Yarıp orta yerinden sınırları
Ateşe vermeden ihanet kuyularını
Ve gözünden vurmadan zulası ölüm yüklü kanalları
Ay yıldızın gölgesini düşürmeden o bahçelere
Anamızın ak sütü kızıl olsundu
Aldığımız her nefes haram
İçtiğimiz su zehir olsundu...



İnanmışlar adına yürüdük dağları
Yüreği şahlanmışlar adına
Üçler, yediler, kırklar
Ve can pazarında canını hiçe sayanlar adına
Yarıp geçtik sınırları, arsız denizleri
Tufana tutulmuş bir neslin çocuklarıydık biz
Dağlardan gemiler yürüten,
Boğazda nefes kesen Seyitlerin soyuyduk

Elbette siper olacaktık toprağına vatanın
Göğsümüzde emanet şu canı
Ziyan etmeyecektik normal bir ölüme
Bizim vedamız :
Dev gibi,
Türk gibi,
Devleşenler gibi olmalıydı elbet …


Ve bize lazım olan bir tufandı:
Elimize asa,
Memlekete de bir MUSA lazımdı…

‘’Yolum hak, tenim toprak,
Alnım ak olsun.’’
Bu topraklar vatan
Afrin de Musa’ya mezar olsun..

İncire ve zeytine
Andolsun…

Ayşe Işık Uyanık