Son LibasŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Sayın Muhsin Yazıcıoğlu’nun anısına
Sur’a üfledi İsrafil Sus, dedi Sus ve giyin libasını. Aşk uğruna biriktirdiğin ne varsa al yanına Seni bekleyen uzunca bir yolculuktur Yükün hafif, aşkın ağır olanı makbuldür Vuslat yakındır, gün bugündür. *** Sustum Hafız Çözdüm parmaklarımın sırrını Döktüm Kanlıçukur’ a tırnaklarımın bütün hikâyesini. Bilseydim ki kader soğuk bir kayboluştur dağ başlarında Ben yine de beklerdim Hafız, Beklerdim bir uçurumun kenarında. Kutsanmış bir yazgının vebalini omuzladım Varsın tek, ölüm bulsun beni Hafız Bulsun memleketimin buz mavisi gökyüzünde. Bilirim, elbette can ile imtihan olunacak en nihayetinde Ve ben yorgun geçeceğim bu imtihanın eşiğinden Ve ben yorgun düşeceğim ömrümün elli beşinden. Bilmezler mi bizi Hafız? Nasıl sevdik vatan millet türküsünü Allah; yar dedik, yardımcı dedik Cihat bildik Türk’ün kutsal ülküsünü. Yaktım yüreğimi, kar ile uslanmaz artık bu ağrı Nâr ile nur tutuştu Hafız Vuslattan gayrısı ondurmaz bu yanık bağrı. Evvelim Yusuf gibi kuyularda geçti benim Soğuktu, zindan yerlerde buz nefesledim gün be gün. Üşüdü gözbebeklerim Üşüdü ruhumun beşiği, edersiz tenim. Ve ben yine bekledim Hafız Yine bekledim sabah ezanlarının salahiyetini. Varsın biz çekelim yine memleket çilesini, Varsın bizim göğsümüz yansın yine cehennem gibi. Kaç kanlı siper kuruttuk sinemizde biz Hafız Toprağa verilirken taze canlar Kaç kez yumruklandı şu nefes bilir misin? Kaç kez öldük, kaç kez selamız okundu bizim Ağır gelmez bize artık can denilen şu kanatlı kuş Açarız da kafesini , Dolanır gider göğün yüzünde bir teyyâre gibi. Bilmezler Hafız ‘Muhsin’ ne demek? Neden taşırım bu ismi? Neden feda ederim şu garip yüreğimi, Aciz bedenimi , Ve emanet olan her şeyimi? Bilmezler Hafız, bilemezler. Hafız, Güneş’i öptüm alnından bugün, Helalleştik kuşlarla Bulutlarla selamlaştık Söyle Fidanlara, Güllere ağlamasınlar Hafız Beklesinler nevbahara yaklaştık... Ve biz; toprakla vatanlaştık, vatanla kucaklaştık . Sustum Hafız, bitti kelâmım seninle Sükûtum sana değil, benim lisanım artık hâl ile… Ve Sur’a üfledi İsrafil Sus dedi, Sus ve giyin libasını... Muhsin Yazıcıoğlu’na ithafen... Ayşe Işık Uyanık 2018 |
Fakat insan çok şey söylemek istiyor...
Sonra kar yanığı bir karanfil dudakta.
Müslümanın yaşaması bir sevinç ,şehit olması başka bir sevinç..
Selamlıyorum hafız,buz yanığı bir şiirdi.