Ha sevgi, ha bir öfkeyle
Bu kadın başkalarına giderken
Gitmişti zaten.
Haber vermişti gezintilerini
Yardım dilenmişti onursuzca


Bu kadın, başkalarını kullanırken sevgisinde
Şerefinde bir şizofren belirmişti.
Bir de manipüle yeteneği ile
Çakır keyifti hali.
Bu kadın yenilmişti aslında
Güçlü görünen nöbetlerinde
Hep özürlü bir çocuk doğururken


Oysa ne güzeldi
Seviyorum demesi
İçten pazarlıklarını bırakmış
Gözlerini gözlerime getirip,
Israrla değerken kaderime
Başka bir adamın sunaklarına düşmeden
Üzüntüsünde sadık
O onurlu duruşuyla.


Bu kadın
Hikâyelerini satılığa çıkardığında
Onları hatalarına sebep sunduğunda
Hep kaçtığında
Mantıklı ablaları giyerken sözcüklerinde
Ergen kızlara dönerken gülücüklerinde
Ve hep parlak elbiseler içinde
Bi ucubeye döndüğünde
Bu kadın
Hep kaybetmişti


Ne çok söz vermişti
Bir suyu taşla ezmek gibi
Boşuna bir çabayla.
Tüm iyi ne varsa alıp götüren rüzgârların
Seması olmak için yaratılan
Bu başlangıçların ve nihayetlerin ringinde
Kahraman olmak
Kahrıma ram olmaktı.


Evet, kadın, kadınım
Ne çok özlenirdin önceleri
Sana bakınca Nil nehri gibi uzanırdı zaman
Bitsin istemezdim bu medeniyetin
Üzerimdeki hâkimiyeti
Şimdi kurumuş nehirlerin kenarında
Üzerime attığın oltaların
Sırtımdaki kancalarını topluyorum
Özlemek ne
Nefret ediyorum
Sevgiyi sen sandığım
Tüm zaman dilimlerinden.


Ahmet Serdar OĞUZ / TOKAT / 10.07.2019