İçimdeiçim gerçekten geniş bir alan mı istediğimde gizlemeye yer bulduğum duygular gözyaşlarımın döküldüğü okyanus bağlamaya çalıştığında hayat kolumu kör baktığında düşlerime tutuklandığında umudum oraya koşarım bazen fırsat bulamam bir göz atmaya sanki bir boşlukta döner dururum çok uzak bir yıldız gibi kim bilir görürsün pencerenden içindeki düşlerini göndererek bir ışık merdiveni kurulur göğe kaç yalnızlık gözetlenir aşk çıplak ayak gezinir orda sevgi dünyası aralanır kadın ellerin gönül bir güzel mayalanır sevdaya ne doğurgandır yürüyüşü insanın gözlerim buğulanır her kararttığında gök yüzünü bir kadın yaralanır çocuklar avlanır başkaldırır içimin askerleri gök, gök ise bilsin göklüğünü yer, insanı yutmaya göz dikmesin sen, içimde benim yarattığım şiir taşlı yollarını temizlediğim leylaklı yol bana çocukluğumdan kalan kiralık bisiklete bindiğim. senden öteye geçilir zamanda baş koyarım Haziran yastığına uyarandır gül kokulu ellerin 01. 06. 2019 / Nazik Gülünay |