Çıkınca seyrine gözü,gönü doyuran
Efkârını unutturup sana neşe katan
Doğunca güneşi tandan,içine doğan,
Göze zevk, akla da ışıltı saçan
Adı her ne ise, böyle yurt,vatan var mıdır bilmem.

Almıyor insan bir feyz sıradanlıktan
Sıkılıyor için sanki böyle kumpastan
Yaşamak varken delice, uyuşuklukltan
Bizi öze döndürecek formülden, hesaptan
Anlayacak bir ustası var mıdır bilmem.

Okumak değil hayat sadece,icradır da diyen
İnsanı bir hevesle işe daldıran
Dikenlerin içinden özsuyu bulan
Halen derin ince eleyip sıkı dokuyan
Danışacak bir erbabım var mıdır bilmem.

Kim olduğumu bana hep hatırlatan
Yoldan çıkarsam eğer, çıkarsız beni uyaran
Arkadaştan da öte, dostluklar kuran
Bir yakınım, dostum var mıdır bilmem.

Yüküm ağır, çekmek onu değer mi buna
Sağım, solum densiz dolu, hele bak şuna
İki cilve, elbise, şatafat ile sanki yaratmıştır küçük dağları
Ben halen bulamadım böylesi bir sırlı odayı
Adam oldum kolaylıkla, diyen şarlatanları
Sindiremem asla içime, siner mi bilmem.

Ne yaparsa insan önce yensin nefsini
Bıraksın gaflet, kin dolu uğursuz işleri
Adam olunuyormuş sanıpta, ardından güldürenleri
Kaâle alayım mı bilmem bu cahilleri.

Anladığım şudur ki hayattan, sen hep iyi ol,
Sen olursan iyilerden, hem de şükürlü kul
O zaman görünür sana önünde bemberrak bir yol
Uçulur mu, koşulur mu onu bilemem.
Oğuzhan KÜLTE