İstanbuldeniz kabarıyor duruluyor dalgalar vuruyor köprü ayaklarına başucundaki evler uyumuyor nerde bir yıldız görse umut ağacının üstünde takmak istiyor başına atmış üstündeki korku örtüsünü adalet kaynıyor çaydanlıkta eli yansa da buharından buluyor, içini soğutacak suları özgürlük yolcusu gemiler selâmlıyor uzaktan çatıları bir araya toplanan sesleri bu kez kimse belini bükemez diyor güvertede yolcular adalet kolay yenilen güreşçi değil yeri bellidir halk arasında kitabı elinde en saygın öğretmendir ona doğru yönelir hak arayanlar yıkılmışsa hak- hukuk binası yürekteki doğru çoğalır önünde yenilmez ki yüzyıllardır İstanbul bugün uğrasın kazaya el elin üstündedir!.. 28. 05. 2019 / Nazik Gülünay |