Resûl-u Zîşan’ın, gözünün nûru
Namaz farz kılındı, Mîraç Gecesi.
Cibril-i Emin’le, Arşın/Sidre’nin
Kapısı açıldı Mîraç Gecesi.

Dâvete gitmişti, herkesi dine
Taşla yaralandı; ayakla, sîne
Başta Taif halkı, küfrün kalbine
Korkular salındı, Mîraç Gecesi.

Kâinât dürüldü, ner’de o iller
İsra karşısında, tutuldu diller
Mekke müşrikleri, Ebu Cehiller
Kahrından yolundu, Mîraç Gecesi.

Öyle bir makam ki, ancak O çıkar
Bir adım ötesi, herşeyi yakar
Uhrevî bir gözle, Cemâl’e bakar
Hakk/bâtıl bilindi, Mîraç Gecesi.

Yolculuk ânında, çekmedi ezâ
Refref’le aşıldı, yedi kat fezâ (*)
Mekân devre dışı, zaman hâkezâ
Gidildi/gelindi, Mîraç Gecesi...

Hanifi KARA

(*) Önce Burak. sonra Refref...

Not: Tüm şiir ve gönül dostlarının Mîraç Kandili’ni tebrik eder, daha nice kandiller dilerim...


YAZIKLAR OLSUN

Dost ile düşmanı, ayırt etmeyen
İstanbul halkına, yazıklar olsun.
Yapılan hizmetin, kadrin bilmeyen
İstanbul halkına, yazıklar olsun.

Sizce hayat bu mu, sâdece ye, iç?
Sevindi bu hâle, hem dış hem de iç
Bin Ali YILDIRIM, dışlanır mı hiç?
İstanbul halkına, yazıklar olsun.

Seçimi yöneten, gizli bir eldi
Sizin bu tavrınız, bağrımı deldi
Onca hizmetleri, görmezden geldi
İstanbul halkına, yazıklar olsun.

Diri şöyle dursun, ölüler ağlar
Yapılan bu zulme, dayanmaz dağlar
Denizin altından, boğazı bağlar
İstanbul halkına, yazıklar olsun.

Hak’tan gayrısına, o tapmadı ki
TERÖR’e bulaşıp, hiç sapmadı ki
Siz söyleyin beyler, ne yapmadı ki?!
İstanbul halkına, yazıklar olsun…!!!(*)

02/04/’19
Hanifi KARA

(*) Bir “oy”u esirgeyenlere…