Bakıyorum dünyaya
Öyleyse sözlerimi dinleyecek
Bir kainat bahçesi var !

Bebekleri gördüm düşümde
Kozalalaklarda damlalar
Mis kokar bizim eller
Sürgün düşeli
Dünyasız kalmışım

Kırk gün kırk tesbih tanesi
Kurudu saatim
Yıkıldı kemiklerim
Geldin mi sözüne hasretim !

Bırakın parçalasın beni
Şah-ı şîr
Bırakın ısmarlayayım
Altay dağlarından
Bir duman havası

Yazılan ne varsa
Kağıtları yırtıp atıyorum
Hayallerim çekik gözlü
Al yanaklı
Çadır kokusunda bile özlem

Sıla-i rahime az mı var ?
Çınlasın sokaklarında
Dilimden düşen türküler
Nergisler düştü önüme
Göz göz oldular
Tarih koktular
Şirazi’den Nevai’den
Rüzgarına tozuna hasretim

Şimdi önümde ikiz filiz
Biri ceyhan biri seyhan
Kavuşamıyor
Kavuşmayınca damlalar
Öpüşmüyor yürekler
Kopuzum telsiz olunca

Ebedi istirahatgahımdır
Altaydan başlar Balkanlara
Elimden tutan gök gözlü yâr ile
Bıraksanda Hazardan su çeker
İmbik imbik sularım
Türkistanı sen bana bir hilal göster !

Sevgi neydi ?
Ölümden korkmadan
O aşk salıncağına
Gökkubbeye doğru yükselmekti...

Anlatamadım
Dilim kesildi
Korktum
Elim uzamadı
Sustum lâl oldum...

Çocuklar elinde kelebekler
Kuzular dereler bağlar
Girdap girdap kokar
Dede Korkutum
Elinde asya kitabı
Mum ışığında titrerim
Üflerim hayallerim başlar
Ruhum yanarken
Maveraünnehr toprağında
Buhurdan buhurdan
Misk ü amber kokarım
Uçmağa varmak ne ola kim ?
Gördüm ya gözlerini...