Bakınca gözlerim kararıyor
İstanbul gümüş kadın gibi gözümde
Ellerimden kar tanesi tutmuş
Galata’da falan değiliz öyle

O eski balık kokan vapurlar falan
Nerede kaldı nimetin ?
Bereketin incisi İstanbul

Fabrika düdükleri sıcak somun
Billur su sesleri sokaklarda
Bozacılar da meydanda
Görünmez oldu artık

Milenyum çağında bahtı kara bir mevsimde
Günahların bulut olarak doğduğu güneşe
Sevdalara bakıp bakıp ağlayan bir kadın !
Doğacak yeni çocuklarına
Mavinin her tonuna
Acıyarak bakan
Ağlayan
İstanbul

Fatih’te biraz kalmış entarisi
Beyoğlunda daralmış bunalmış
Üsküdar desen kız gibi
Fakat Beykoz’da alınmış

Sokaklarda yalın-çıplak nice bahtsız
Karanfil kokulu o mekteplerde
Şimdilerde rüzgarlar sayfalara
Sayfalar tarihe kırbaç vuruyor

Titreyen bir üzüm salkımı gibi
Düştü düşecek derken
Zevk şarabının tadını
İçime işliyor İstanbul

Balıkçılar ekmek davasını
Faytoncular yer kavgasını
Sahaflar sosyete pazarını
Çoktan sevmiş bir kere

Yağmuru bile eskisi gibi değil
Islak ıslak gözlerine nasıl bakayım ?
Betona bulanmış üstü başı
Gümüş kadın olmuş
Altın şehir İstanbul

Hep ahenk içinde kalan bir nağme
Modern tıkırtılara hapsolmuş
Çağrıma kulak vermese bile
Sesimi işitir İstanbul

Maziden kalan Burgazada
Çam kokulu sokaklarda
Şiir dolu nice sayfalara
Adını aşk diye yazdır yine
Yazdır sen İstanbul

Çok değil az zamanı kaldı
Köhne dünyanın ama sen
Yaşadıkça
Ben şiir yazacağım İstanbul

Üsküdar çarşıda
Elimde 70’lerden kalma
Sigara ve kitabım
Sen mağrur bir güvercin
Korkusuz bir kartal
Kalbime kanat çırp
Pençe-i didar ile
Yerle yeksan olayım
Sitanbul...