Yeniden
Şimdi şıradan çekilmiş şiir zamanıdır
Benim de şu bankta oturmaya ihtiyacım var Güzel bir kedinin sarı yüzü Elimde minik bir heyecan Yalnız otoriter kalpler dayanır sancıya Bilmelidir insan oğlu sancıyı Zehirden çiçek olsa arı yine konar El verir çiçeklerin kahrına Ben zalim olmak için sıraya girdim ve sonra Kahroldum tüm iyi niyetlerim hatrına Karıncanın yürüdüğü yolda Kulnâ yâ nâru kûnî berden ve selâmen alâ ibrâhîm. Düsturla doğruldum yeniden Gittikçe gittim gittikçe yürüdüm ve yoruldum Oldum sonunda olmanın hazzı ile Kemali kemal üzre yeniden can buldum Kalem kaldı elimde bir de otobüs defteri Bankta yalnız kaldım kedi Gel dedi Bir mavi bir kedi Yeniden başladı dönmeye dünya Yolum yol oldu yeniden |
işin içine başka bir dil katınca sanki her şey kutsala sayılmalı !
saçmalık az, aptallık...
benim nezdim de nice değerken
o satıra düşmekle mal'a saymak kendini...
yapmayın, yemez kimse.
eyvallah.