Çok kez kaybettim kendimi
Üçüncüsünde evli, çocuk sahibiyim
Babamdan ayrıyım yıllardır
Ama ben de bir babayım.

Açık havada zirvesini görürdüm Ağrı dağının
Ağrılı günlerdi memlekette doksanlı yıllar
Tam sancının göbeğindeyim.
Tehditler tedirgin etmesin diye
Çoğu zaman ya sesini kapar ya fişini çekerdim telefonun
Nisan ayı
Bitecek artık beyaz esaret
Kapını zili kara kışı içimize taşıdı.
…
Kabrine toprak atarken babamın
Küreği tutan ellerim çok acıdı
On parmağımın onu da yeniden kanadı
Acı ancak bu kadar yıkar, yakar
Bedende zelzele
İçimde fırtına
Gözlerine bakamadığım oğlum
Kendimi kaybettim.
…
“Ölü ile diri arasına gecede kırk karış kar yağar” derler
Haklıymış eskiler
Aynı sarsıntıyla süremiyor hayat
Yalnız her kar tanesi
Binlerce hücrede buz tutuyor
Her hatırada üşütmeyi sürdürüyor.
Her kaybediş aslında hazırlar yeni buluşu
Her yenilgi farklı zaferin muştusu
Diye avutmaya çalışsa da insan kendini
Hiç dolmayacak obruklar
Acılar dolusu.


Sinan Yılmaz