Camlara çizilen resimlerneye yarıyor artık biliyorum ne zaman buharlansa cam bir şeyler yapıyoruz elimizle bazen bir insan gülümsüyor sanki camın ortasından bulutlara değiyor başı yağmur yağdırıyor gözleri suskunluğumuza bir damla düşüyor sokağa açılan gözlerden bir sanatçı düşü olduğunu anlıyoruz yere sızan umut sızılarının belki bir çocuk sesi bize varlığımızı anımsatan gerçeğe ulaşan taş dışarıyı görmemizi sağlıyor elimizle açtığımız buhardaki resim sıyırıp alır gibi gözümüze gerilen çadırı "en çok da arapların köşküne kurulduğu" anladığımızda altımızdan oturduğumuz kilimin çekildiğini şehit kanı değerindeki topraklarla of çekmenin anlamı yok giden gitti demenin sokağı iyi görmeli beynin komut verdiği ellerin çizdiği resimleri.. 20. 01. 2019 / Nazik Gülünay |
Güzel yüreğin duygularını yazan kalemi ve ses veren kelamını kutlarım...
Kaleminiz dik dursun…
.................................. Saygı ve Selamlar..