Çocuğuminip çıktığım tepelerde duyarım bir karınca sürüsü ayak seslerini ürkek uçuşlu kelebeklerin kanat çırpışlarını ardında çekirgelerin vişne dalında görürüm sümüklü böcek izini çocuğum yaşamı sallanırım elma ağacında inler sesimle rüzgâr uğultusu bir yıldız takarım, taşların sert yüzüne bir erik düşer yarılır sevgilim taşır beni, onunla hafiflerim onun elleri de çürük söğüt oyuğunda soluk alışlarını duyar minicik böceklerin bırakır yüreğini ayak altına kirazdan küpe takar çocuklar değirmenden sulanır bütün bahçeler yalnızlığıma arı balı kralım askerim insanım oyunlarda at koştururum özgürlüğe az ilerde sonsuz deniz yüzümde çiçek kokulu esinti ellerimi görürüm çamur içinde suyla, toprakla yaratan ellerimi gök boyutu yalnız bıkmadan uzatırım uzatırım çeşmede bekler beni rol gereği sevgilim bal rengi gözlerinde yıldız titreşimleri o karılmamış susuz toprak ben yağmur yağdıran gri bulut.. 07. 08. 1991 / Nazik Gülünay |
Yeter ki sevmeye gör, İnsanın dengesi bozulur, Mecnun'a döner…
Şiir yaz, şairi sev…
.................................................... Saygı ve selamlar..