ACILAR BÜYÜTTÜ BENİ
Acılar büyüttü beni
Eskidikçe derinleşen acılar Mazi özlemiyle yanıp tutuşan Küçük adımları özleyen acılar Savrulup giden bir güvercin kanatlarında Bir çocuğun narin düşlerinde Oğluna yanar gölgeler içinde bir anne Demiştim acılar büyüttü beni Hayali bir mutluluk özlemi düşer gözlerimden Ben durgun sularda geçmişi anarken Bir karanlık çöker güneşin batışıyla Acı gölgeli keder soluklu Ayrılık ve hasret türküleriyle Ölüm taşır soluğunda rüzgar Yaşlı gözlerimde kaderin yazgısı Hiç ağlamamış gibi Bir sigara yakar geceye Savururum dumanını ruhların karanlığına Vaktidir şimdi hicran yarasını deşmenin Neşter kanlı pansuman ne çare Hayat dedikleri ne büyük katil Bir kurtuluşun yok elinden Acı cekmeden Demiştimya acılar büyüttü beni Eskidikçe derinleşen Ruhuma biraz daha saplanan |
Neşter kanlı pansuman ne çare
Hayat dedikleri ne büyük katil
Bir kurtuluşun yok elinden
Acı cekmeden
Demiştimya acılar büyüttü beni
Eskidikçe derinleşen
Ruhuma biraz daha saplanan"
ayakta alkışlıyorum bu şiiri ve her satırına bir bir katılıyorum.insanın içinde biriken acılar olmasa bu güzel dizeler olur muydu hiç?acı olmadan hayat yaşanır mı?düşünsene hep mutlu olduğunu,hep mutlu yaşadığını...o zaman bi gayretin,bi çaban olmazdı.ben yaşadığım acılara hep tebessüm ettim.bazen ağladım inkar edemem ama hep şükrettim.çünkü ben bu acılarla olgunlaştım,bu acılarla piştim...ve acıyıda seviyorum.sende hep olumlu bakmayı dene acılara,yıkmasın hiçbirşey seni,hep gülümse...o zaman acılar acı çekecektir...kalemin daim olsun...
esenlikler...