Mutluluğu Katlayıp Koydu Cebine
hiç fark etmez bir söz bir sinek
anlamak istiyor günün içinde olmak olmayanlara ne hissettiriyor bilmiyorum zamanı geldiğinde gülümseyip vay be mektubu katlayıp koydu cebine orada ağaçlar gülümsüyor atkısını dolayıp dans ediyordu çıkarıp baktı yüzüne öptü yanaklarındaki taze sıcaklığı mutluluğu katlayıp koydu cebine aynı şeyleri tekrarlayıp iki ağzın birbirine yaklaştığı sıcak duygu itina ile bir kaç söz çekti kuyudan saksıya günü döküp ağladı böyle ayrılık uzayınca kafası karışıyor kalbimin her bahçede başka bir kuruntu denizi düşleyen ve ağaçlara yalvaranlar bir çiçeğin kalbinde rengarenk sevinç erteliyor bütün acıları vazgeçtik geceden karanlığa yürüyen sezgiden kanatlarını açıp göğe bulaşan sevgiden başka gidecek yerimiz yok. |