Soğuk Bahçelerin Yalnızlığı
karanlığın arkasında karanlık
duvara ilişip söylendi çarpa çarpa zamanı kaydeden arzulu kaidenin içine sıcacık akıverdi gözlerini aç gözlerini uyuma susturuyor halıdaki desen ayaklarımı aynada arkam oval yatak başlarını eliyle gezen gezgin sevgisini asıverdi saçına durup düşünüp perdeyi aralayan soğuk bahçelerin yalnızlığı ürperdim üşümüş kuşun sığındığı yaprağa karlar yağdı ısındım sıcacık yokluğuna sarılıp sokağın ucuna gidip bekledim göğe doğru hiç kımıldamayan apartmanlar sonra biraz chopin romance sonra koyverdi göz yaşlarını yağmur sarılıp rüyalarını dinledim her şey hızla akıp gidiyor vakit ölülerin sızlayan kalbi Vakit sensizlik azalırken uykuma çarpan beyaz rüzgar dudaklarına kapılıp şarkı söyledi. |