Korkunun Beyazı
korkunun beyazını çektim
bir aralığın sıkıntısı kayboluyormuşum anımsadım birden o eski patika yolu sarı zaman şarkılarını toparlayıp bastım kalbime boşluğun konukları gece gececiler kımıldayan yaprak tıkırtı ve abis su şımarık yaz boyu beni bağışladı duydum ki sonbaharın içinde bende varım düşünüp durdum kendimi yalvarıp yaralı göğe doğru biliyorum savrulmak şansım durulur gibi değil tam unuttum derken uyanı vermek yağmurların gürültüsüyle karma karışık an büyüsü ölü ağzım topacını çevirip gülümsüyor yüzüme bir araya gelip bir daha birbirimize gözü kaşı dudağı yalan nisan ne demek bu yanılgıyı çevirememek karanlığa yaslanıp huzur dilemek sonsuzluğa. |